سیطره قدرت و زنان در مثنوی معنوی مولانا براساس نظریه‏ میشل فوکو

عرفان روشی است که با آن می توان ورای ادبیات را لمس کرد. عرفان دریچه ای است که توجه هرکسی را به خود معطوف می دارد. اثر گرانقدر مولانا نیز یکی از این کتب عرفانی است که‏ما را به شناخت بنیان های ایدئولوژی می رساند اثری که ‏می توان درآن به‏انواع نمودهای قدرت نگریست. این پژوهش به سلطه و قدرت مردان بر زنان در کتاب گهربار مثنوی معنوی پرداخته ‏است. کتابی که در شش دفتر نوشته شده‏ و این پژوهش تنها در دفتر دوم صورت گرفته ‏است.این پژوهش به شیوه توصیفی-تحلیلی و با رویکرد دیدگاه فوکو در باب قدرت است و به روش کتابخانه ای صورت گرفته ‏است. یافته ها این امر را بیان می دارد که در این اثر، سلطه گر، قدرت را به دست دارد و محدود به طیفی خاص است که آن نیز مردان اند و زنان در سایه قرار دارند. قدرت و دانش دو امری انکارناپذیرند، که عرفان عقل را تمایزی بر سلطه-گر و سلطه پذیر می داند. مولانا در تلاش بود تا قدرت عقل و دانش را مطرح کند، اما متاثر از جامعه زیاد موفق نبوده ‏است و سایه‏ مردسالاری و اقتدار مردان بر زنان در مثنوی عیان است.