بررسی تطبیقی توحید در نهج ‏البلاغه و مثنوی با تکیه بر نگرش وحدت وجودی مولوی

باتوجه به اهمیت مساله توحید در متون عرفانی و دینی، مقایسة تطبیقی آنها با یکدیگر به درک هرچه بهتر این متون کمک می کند. با مقایسه بین نظر متکلّمان و عرفان نظری می‌توان گفت در عرفان نظری به جای توحید ذاتی مبحث وحدت وجود قرار گرفته است. در میان متون دینی کتاب نهج البلاغه به لحاظ مباحث توحیدی از اوج و تعالی خاصی برخوردار بوده و از این سو در میان ادب صوفیه، مثنوی مولوی حائز اهمیت است. اشتراکات و تمایزاتی میان این دو متن دیده می شود که با روشن شدن این وجوه اشتراک و تمایز، هم در درک بهتر مثنوی گامی دیگر برداشته خواهد شد و هم وجوه دیگری از عناصر اندیشة مولای متقیان علی (ع) برای فرد محقق آشکار می گردد. در این تحقیق، ابتدا زیرشاخه های توحید در قالب یک نمودار کلی نشان داده شده و سپس اندیشه امام علی و مولوی در مورد هر یک از آنها به طور خلاصه در قالب جداول مجزا با تکیه بر نگرش وحدت وجودی مولوی ارائه گردیده است. در پایان، میزان اشتراکات و تمایزات بین عقاید رومی و سخنان امیرالمومنین (ع) با جدول و نمودار نشان داده شده و نتیجه گیری(به صورت) آماری ارائه می شود.