بررسی جامعه‌شناسی مقولة عدالت با تکیه بر مقایسة دو اثر نهج البلاغه و مثنوی

بی‌تردید اغلب آثار ادبی با عاطفة شاعر یا نویسنده ارتباط مستقیمی دارد و از آنجایی که آفرینندة یک اثر ادبی پرورش یافتة اجتماع است اثر او نیز خالی از عواطف اجتماعی زمان خویش نیست. در نتیجه دو رکن اجتماع و ادبیات ارتباط دو سویه دارند. این مقوله در جامعه‌شناسی ادبیات مورد بررسی قرار می‌گیرد و علمی میان رشته ای است که از دو نظر، نخست از نظر زیباشناسی و سپس از نظر مبانی و مفاهیم اجتماعی، دارای اهمیت است. با مطالعة جامعه‌شناسانة آثار ادبی در طول زمان می‌توان به تحولات اجتماعی، ارزش‌های اجتماعی، پیشرفت و افول آن و شیوة زندگی مردم دست یافت. عدالت از مهم ترین ارزش های اجتماعی است که در طول تاریخ در آثار ادبا به آن توجه شایانی شده است. از جمله این آثار نهج البلاغه و مثنوی است که با دیدگاهی ویژة جامعه شناسانه تدوین شده است. بنابراین نویسندگان این پژوهش با مطابقت این مقولة مهم اجتماعی در دو اثر ذکر شده جنبه‌های مختلف عدالت در جامعه و تاثیر آن رفاه اجتماعی را بررسی کرده‌اند. دستاورد مهم این تحقیق، پیوند تنگاتگ اندیشه‌های جامعه‌شناسانة عدالت در جهان‌بینی امام علی (ع) و مولوی است که در جنبه‌های مختلف قابل درک است.