نقش پارامتر شیب دامنه در بروز خطا در پهنه بندی خطر زمین لغزش

از لحاظ تئوری با افزایش میزان شیب دامنه پتانسیل ناپایداری آن افزایش می یابد از طرفی بررسی آماری پارامتر شیب نشان می دهد که در کلاسها و گروه های شیبی بالا تراکم ناپایداری کمتر است این ناسازگاری منشا بروز برخی خطاهای سیستماتیک در پهنه بندی خطر زمین لغزش خصوصا در وزندهیهای بینا است. در مقاله حاضر عوامل بروز خطا در پارامتر شیب و جهت شیب با استفاده از داده های پهنه بندی زمین لغزش در شمال غرب ایران منطقه کلور خلخال وبانک اطلاعات زمین لغزش کشور مورد بررسی قرار گرفته است .به دنبال پیشرفت ناپایداری و وقوع گسیختگی مقدار متوسط شیب دامنه کاهش می یابد و مصالح لغزیده در شیب کمتری نسبت به شیب اولیه قرار می گیرند همین شیب نهایی معمولا در امتیاز دهی پارامتر شیب به کار گرفته می شود از طرفی مساحت نقشه ای واحد ها به خصوص در دامنه های پرشیب تر به مراتب از مساحت واقعی آنها بیشتر است این مسئله نیز باعث بروز خطای سیستماتیک در امتیاز دهی به پارامتر شیب و دیگر پارامترها می گردد بررسی میزان تراکم ناپایدارها در جهات هشت گانه شیب دامنه در منطقه مورد بررسی نیز نشانگر آنست که تراکم سطحی زمین لغزشها در دامنه های رو به شمال و شمال شرق بیشتر و در دامنه های رو به غرب و جنوب غرب کمتر از متوسط تراکم سطحی ناپایداری دامنه ای در کل منطقه است در مقاله حاضر راهکارهایی برای رفع کاستیهای فوق ارایه شده است.