توسعه داربست مبتنی بر نانو الیاف برای دارو رسانی درجا

از آنجایی که حذف تومورهای سرطانی، کماکان با خطر عود مجدد آن همراه است، استفاده از درمان ترکیبی جراحی و شیمی درمانی جهت جلوگیری از بازگشت بیماری بسیار رایج می باشد. با این حال، عوارض جانبی شیمی درمانی بر بافتهای سالم، این روش درمانی را پر استرس قلمداد می کند. در این پروژه، بستری دارو رسان با ویژگیهای زیست سازگاری و زیست تخریب پذیری طراحی شد تا بتوان آن را پس از جراحی تومور، درون بافت پستان درگیر پیوند زد. این بستر لوله ای از نانوالیاف ژلاتین و پلی لاکتیک اسید توسط الکتروریسی امولسیونی ساخته شده است. در ابتدا، داربست توسط نسبت های مختلف ژلاتین (فاز آبی) و پلی لاکتیک اسید (فاز آلی) ساخته شد. تعیین ویژگی هایداربست ها با روش های طیف سنج مادون قرمز تبدیل فوریه، میکروسکوپ الکترونی روبشی و آزمون تنش-کرنش انجام شد. سمیت سلولی توسط تست mtt ارزیابی شد. بهترین نسبت از پلیمرهای ژلاتین و پلی لاکتیک اسید با کمترین میزان سمیت سلولی انتخاب شد تا بستر دارو رسان با آن نسبت ساخته شود. بارگیری دارو با تعبیه بستر درون محلو ل دارویی دسه تاکسل انجام گرفت. در ادامه، رهایش دارو در دو ph متفاوت در بازه زمانی هشت روزه بررسی شد. درانتها، برای تقلید دارو رسانی درجا، مطالعات سلولی با قرارگیری بستر دارویی در ظرف حاوی سلولهای سرطان پستان با کشت سه بعدی انجام شد و سپس مرگ سلولی ارزیابی گردید. نتایج نشان داد که بستر، دارویی که باعث مرگ سلولهای سرطانی می شود را به تدریج آزاد می کند. همچنین، این آزادسازی حساس به ph بوده و رهایش دارو درph پایین تر(جایگاه توموری) بیشتر و موثرتر می باشد.