بررسی میزان شیوع اتوآنتی بادی علیه گلوتامیک اسید دکربوکسیلاز و پروتئین تیروزین فسفاتاز ia-2 در بیمارانمبتلا به دیابت نوع2

هدف: هدف از این مطالعه بررسی میزان شیوع اتوآنتیبادی علیه گلوتامیکاسیددکربوکسیلاز ( gada ) و پروتئین-تیروزین فسفاتاز (ia-2a) در بیماران بالغ مبتلا به دیابت نوع 2 می باشد. روش مطالعه: این مطالعه مقطعی روی 384 بیمار مبتلا به دیابت نوع 2 در شهرستان بیرجند، استان خراسان جنوبی انجام شد. نمونه گیری بصورت سیستماتیک انجام گرفت. اطلاعات دموگرافیک بیماران توسط پرسشنامه جمعآوری گردید.قند خون ناشتا ( fbg ) با استفاده از روش کالریمتری god-pod ، سطح پپتید c و میزان gada و ia-2a به روش الیزا تعیین گردید. تفسیر داده ها با استفاده از نرم افزار آماری spss انجام گرفت و p<0.05 از نظر آماری معنی دار تلقی شد. نتایج: میانگین سن افراد شرکت کننده برابر 51 / 8 ± 33 / 52 بود. شیوع gada و ia-2 در جمعیت مورد مطالعه به ترتیب برابر 6.25 % و 2.34 % گزارش شد. شیوع اتوآنتی بادیها در مردان و زنان تفاوت معنی داری نداشت ( p= 0.305 ).ئمیانگین fbg در بیماران فاقد آنتی بادی و دارای آنتی بادی به ترتیب برابر 12.39 ± 150.59 و 9.20 ± 154.97 بود که تفاوت معنی داری را نشان نمیدهد ( p=0.052 ). همچنین میانگین پپتید c در بیماران دارای اتوآنتی بادی و فاقد اتوآنتی بادی به ترتیب برابر 0.28 ± 0.69 و 0.45 ± 1.35 گزارش شد، که از لحاظ آماری معنی دار بود ( p=0.000 ). نتیجه گیری: میزان شیوع gada و ia-2 در جمعیت مورد مطالعه با تعدادی از مطالعات پیشین سازگار است. تفاوتمعنی دار پپتید c بین بیماران دیابتی اتوآنتی بادی مثبت و منفی نشان می دهد که میزان تخریب سلولهای بتای پانکراس در بیماران اتوایمن نسبت به دیابت نوع 2 کلاسیک بیشتر است که احتمالا سبب نیاز سریعتر این گروه به انسولین درمانی در آینده خواهد شد.