بررسی تاثیر چهل روز بیداری بین الطلوعین و مناجات بر اضطراب و عزت نفس بانوان جوان اصفهان

در مطالعات فراوان به ارزش معنویت و تاثیر عمیق آن بر سلامت جسم و روان تاکید شده و عواملی که در بهبود کیفیت زندگی، اثر داشته،مورد توجه قرارگرفته است. هدف از این پژوهش بررسی تاثیر بیداری بینالطلوعین و مناجات، بر میزان اضطراب و عزت نفس بانوان بخش مرکزیاصفهان بود. روش پژوهش شبه تجربی بوده، بدین منظور 54 نفر از بانوان جوان بخش مرکزی اصفهان که به روش داوطلبانه انتخاب شده بودند،به سه گروه 54 نفره )دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل( تقسیم شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه عزتنفس پپ و اضطراب کتل بود که در هرسه گروه، به عنوان پیشآزمون اجرا شد. سپس آزمودنیها، به مدت چهل روز، در بازه بین الطلوعین به وظایف خود عمل کردند.)گروه الف:بیداری و مناجات؛ گروه ب: بیداری و انجام امور روزمره؛ گروه کنترل: خواب(. در پایان از همه گروهها پسآزمون به عمل آمد. تحلیل دادهها دردو سطح توصیفی و استنباطی صورت گرفت. برای آنالیز دادهها از تفاوت واریانسهای مکرر و آزمون شفه استفاده شد. یافتهها نشان داد در متغیرعزت نفس، گروه الف نسبت به گروه ب و کنترل، تفاوت معناداری در ابعاد تحصیلی، خانوادگی و اجتماعی داشتند؛ اما گروه ب، نسبت به گروهاضطراب o و l کنترل، تفاوت معناداری نشان ندادند. همچنین مناجات و بیداری در بین الطلوعین تفاوت معناداری را در خرده مقیاسهایگروه آزمایش نسبت به گروه کنترل ایجاد کرده است. به طور کلی میتوان گفت بانوانی که در بازه بین الطلوعین مشغول مناجات بودهاند، پساز چهل روز به سطح عزت نفس بالاتری رسیده و از میزان اضطراب آنها کاسته شده است.

the effect of forty days of waking between al-tolouin and prayers on anxiety and self-esteem of young women in isfahan

numerous studies have emphasized the value of spirituality and its profound effect on physical and mental health and have paid attention to the factors affecting the improved quality of life. conducted by using quasi-experimental method, the present study intended to investigate the effect of waking up between two dawns (i.e. the first light of sun and sunrise) and saying prayers on the level of anxiety and self-esteem of the women in the central part of isfahan. to do so, 45 young women living in the central part of isfahan were selected by voluntary sampling to be divided into three groups of 15 subjects per each (i.e. two experimental groups and one control group). the research instrument was pop’s self-esteem questionnaire and cattell anxiety scale administered to all three groups as a pretest. then, the subjects carried out their duties for forty days in the interval between two dawns (group a: waking up and praying; group b: waking up and doing daily chores; control group: sleeping). at the end, post-test was performed on all groups. data analysis was conducted at both descriptive and inferential levels. to analyze data, repeated variance differences and scheffe test were used. the findings of study revealed that in self-esteem variable, there was statistically significant difference between group a compared to group b and control group in terms of educational, family and social dimensions. however, no significant difference was observed between group b and control group in this respect. furthermore, waking up and saying prayers between two dawns caused a significant difference in the l and o subscales of anxiety in the experimental group compared to the control group. in general, it can be said that after forty days, women who have been praying in the period between two dawns have reached a higher level of self-esteem and their anxiety has decreased.keywords: waking up between two dawns, prayers, anxiety, self-esteem, 40 day-praying period