بررسی وزارت در ایران و اسلام و جایگاه سیاسی و خصوصیات اجتماعی وزرا با تکیّه بر دستورالوزرای خواندمیر

موقعیت و منصب وزرات همیشه مورد توجه صاحبان علم و سیاست و اخلاق در ایران و اسلام بوده است؛ راجعبه این امر در آدابالملوکها بهطور ویژه به آن پرداخته شده است. در میان این منابع، بعضی مولفان آثار خویش را تنها به اخلاق سیاسی وزرا با پرداختن به زندگی سیاسی_اخلاقی آنها و ذکر داستانهای مربوط به وزارتشان، اختصاص دادهاند. این امر نشان از اهمیت وزرا از نظر مقام وزیر در نظام حکومتی دارد. دستورالوزرای خواندمیر از جملۀ این آثار است که در این پژوهش به بررسی زندگی و آثار وزرا و جایگاه وزارت از دیدگاه مولف این کتاب خواهیم پرداخت. هدف از این تحقیق که به شیوه توصیفی_تحلیلی و با روش کتابخانهای با تکیه بر این اثر صورت گرفته است، بررسی جایگاه وزارت با تکیه بر دستورالوزرای خواندمیر میباشد. این تحقیق در حقیقت در پی یافتن پاسخ مناسبی است که نشان دهد، خواندمیر مقام و جایگاه وزارت را از منظر سیاسی و اجتماعی چگونه توجیه کرده است؟ بهنظر میرسد که خواندمیر با پرداختن به زندگی سیاسی_اخلاقی وزرا با اشاره به مقام و منصب وزرای بزرگی چون آصف بن برخیا و بزرگمهر، خاندان برمکی، خواجه نظامالملک، خاندان جوینی و... قصد بر نشان دادن اهمیت موقعیت وزارت در راس امور سیاسی و جایگاه ممتاز وزیر در حد فاصل بین پادشاه و مردم را داشته است.