بررسی عوامل موثر بر بهبود وضعیت صنایع دستی ایران

صنایع دستی ایران حاصل تلاشها و خلاقیتهای نیاکان ما است که باید در حفظ و شناساندن آن به دنیا تلاش کنیم .ایران کشوری غنی در زمینه صنایع دستی و مواد اولیه آن میباشد. این صنایع دستی شاید در ابتدا برای رفع نیاز و آسانتر نمودن زندگی توسط مردم تولید شده باشند، اما امروزه نه تنها جنبه کاربردی دارد، بلکه میتوان جهت تزئین و زیباسازی فضا از آنها استفاده نمود. ایران در زمینۀ هنرهای شیشه گری، سفالگری، نمدمالی، بافت گلیم، جاجیم، قالی-بافی، پارچه های ابریشمی، پشمی، نخی، چوب کاری، قلابدوزی و ... فعالیتهای چشمگیری دارد که در گوشه و کنار این کشور پهناور از کودکان و نوجوانان گرفته تا پیرزنان و پیرمردان مشغول تولید این صنایع هستند. متاسفانه در سال-های اخیر با واردات بی رویه صنایع دستی بی کیفیت از کشورهای مختلف نظیر چین، هنرهای مردم ما در بازار رنگارنگ محصولات چینی نادیده گرفته شده و تلاش این عزیزان بی پاسخ مانده است. هدف این پژوهش بررسی صنایع دستی و چالشهای آن و ارائه راهکارهایی در جهت بهبود وضعیت صنایع دستی و هنرمندان این حوزه و جایگاه کشور در این زمینه میباشد. روش تحقیق توصیفی- تحلیلی میباشد و اطلاعات آن به صورت کتابخانهای و میدانی جمعآوری شده است. در این راستا پژوهش حاضر با این سوال اساسی رو به روست که در راستای بهبود وضعیت صنایع دستی ایران، چه راهکارهایی میتوانند کارساز باشند؟ با توجه به نتایج حاصل در این پژوهش مشخص میشود که راهکارهایی همچون راه اندازی تجارت الکترونیک، برپایی اتحادیه ها و تعاونیها در این زمینه، بهبود کیفیت بسته بندی محصولات صنایع دستی، شرکت در نمایشگاههای خارجی صنایع دستی، ایجاد فرهنگ سازی در زمینۀ تشویق به خرید صنایع دستی بومی و غیره میتواند جهت بهبود وضعیت صنایع دستی ایران راهگشا باشد