بررسی ابزارهای موثر در تدریس به شیوۀ معکوس( درس تاریخ دورۀ دوم متوسطه)

یکی از روش‌های موثر در تدریس، روش تدریس به شیوۀ معکوسی یا روش یادگیری معکوس(وارونه) است که این شیوه با در نظر داشتن محتوای آموزشی و امکانات آموزشگاه، درصدد متنوع‌سازی کلاس درس و مشارکت بیشتر دانش‌آموزان و فراگیران در فرآیند تدریس است. بر این اساس، سوال اصلی این پژوهش آن است که ابزارهای مهم برای شیوۀ یادگیری معکوس در آموزش تاریخ چیست؟ نویسندگان به روش توصیفی- تحلیلی، روش گردآوری اطلاعات به شیوۀ کتابخانه‌ای و با استفاده از تجربیات خدمت آموزشی، درصدد پاسخگویی به سوال و ابهام فوق می‌باشند. این پژوهش ضمن مفهوم سازی از روش تدریس معکوس، به بیان مشخصات بارز این روش پرداخته و می‌توان در شاخه‌های مهم تدریس معکوس تاریخ از آن‌ها استفاده کرد. خروجی این نوشتار نشان دهندۀ آن است که در آموزش تاریخ دورۀ متوسطه دوم، می‌توان از روش یادگیری معکوس به خوبی استفاده کرد و از آن در بیان حوادث، رویدادهای سیاسی و اجتماعی سلسله‌های تاریخی استفاده کرد. حجم انبوه تولیدات مستند، نقشه‌های تاریخ و همچنین استفاده از روش‌های تدریس چون گروه‌بندی کلاسی و بارش مغزی نیز در فرآیند تدریس به شیوه یادگیری معکوس در درس‌های تاریخ و علوم اجتماعی کاربرد موثری دارند و می‌بایست، مدرسان این کتاب‌های درسی به تلفیقی از روش‌های تدریس مسلط باشند.