توسعه سازوکار تقسیم‌کار ملی برای آغاز فرایند اجرای الگوی پیشرفت

شتاب تحولات در عرصه‌های تمدنی علمی، سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی موجب شده است که دستیابی به پیشرفت، یک فرایند از پیش طراحی شده مبتنی بر آینده‌پژوهی مشارکتی باشد. در فرایند پُرچالش و سخت‌گذار، فرصت‌ها و موجودی‌های کشورها به اندازه‌ای نیست که با میل خویش حرکت کنند و به سرمنزل مقصود نائل شوند. افزون بر این، تمامی الزامات مسیر پیشرفت در آنِ واحد و در یک برهه مشخص، اهمیت و اولویت هم‌تراز و هم‌اندازه ندارند. یک معیار، ایده و سازوکار قابل توصیه برای همه ملت‌های خواهانِ پیشرفت این است که از سرمایه‌ها و منابع تمدنی علمی، اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و نمادین خود با حداکثر کارایی و اثربخشی، بهره‌برداری کنند. چنین توصیه‌ای برای جمهوری اسلامی ایران، ورود همه دارایی‌ها و داشته‌های تمدنی مادی و معنوی در فرایند پیشرفت است. در این مقاله، با رویکرد ارشادی مثبت‌گرا و استفاده از اسناد و تجارب و کاربست تفکر سیستمی، سازوکاری برای تقسیم ‌کار ملی برای شروع فرایند اجرای الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت، توسعه داده شده است. با استناد به سرنوشت اسناد ملی موجود، بدون تمهید دقیق و قابل پایش شرایط، اقدامات و تدابیر، حرکت در چارچوب الگوی موجود، دشوار یا حتی غیرممکن، خواهد بود. بر اساس این پژوهش، الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت به‌ مثابه یک «سیستم جامع»، باید اولاً به چندین «سیستم»، «زیرسیستم» و «فعالیت» معنی‌دار تجزیه و تقسیم شود، ثانیاً نهادهای ملی «اصلی» و «همکار» متولی اجرای هر یک از سیستم‌ها، زیرسیستم‌ها و فعالیت‌ها تعیین شود، ثالثاً یک «جدول زمانی منعطف» برای اجرای هر یک از فعالیت‌های اجرایی، پایش و گزارش عملکردها طراحی و مستقر شود.