تنقیح فراحقوقی روابط «بیانیه گام دوم انقلاب اسلامی» با «سند الگوی اسلامی ایرانیِ پیشرفت» و «سند چشم‌انداز 1404»

درک جامع از تجارب کشور در چهار دهه پس از انقلاب اسلامی، در توالی اسنادبالادستیِ گفتمان‌ساز از جمله «چشم‌انداز بیست‌ساله 1404»، «سند الگوی اسلامی ایرانیِ پیشرفت» و «بیانیه گام دوم انقلاب اسلامی» می‌تواند در تدوین هر چه بهتر الگوی پیشرفت دانش زاییِ دینی نقش بسزایی ایفا کند. اکنون در آستانه‌ی انتهای چشم‌انداز بیست ساله، پس از گذشت پانزده سال از آن، «سند» و «بیانیه» می‌توانند تعامل هدفمندی در تعمیق و تحکیم آموزه‌های راهبردیِ مقرر در «چشم‌انداز» بر سازند. بازتولید پویای هنجارهای گفتمان‌ساز برای نوزایی راهبرد الگوی اسلامی- ایرانی پیشرفت و اتقان و تشیید نحوه مدیریت تولید علوم بومی (اسلامی- ایرانی)، این بنیان نظری را به دست می‌دهد که باید شرایط و موانع تعامل «بیانیه» و «سند الگوی اسلامی- ایرانی» و «سند چشم‌انداز» را هم رصد و هم آینده‌پژوهی کرد تا قسمتِ اسناد راهبردی در منظومه قسمت‌های مورد نیاز در سازه تحول علوم انسانی، تدارک شود. بایسته‌سنجی برای غنابخشی به علوم انسانی در ایران به منظور کاهش آزردگی علوم انسانی از مصائب پیروی از مدرنیته‌ی اومانیست، مقاله را بر این فرض استوار ساخته که تشتت‌های تفسیری در ادراک روابط سه سند بالادستی پیش گفته، از جمله موانع بومی‌سازی علوم انسانی کشور است. پس از نقد کژتابی‌های شناختی- حقوقی در ادراک روابط مفهومی و ساختاری سه سند مذکور که موجب تشتت در رهیافت گزینی برای اصلاح مسیر تحول علوم انسانی شده، این نوشتار به تنقیح روابط این سه منبع هنجارساز- نه صرفاً یک تنقیح حقوقیِ شکلی بر مقررات- پرداخته و راهکارهایی جهت ایضاح و تنویر روابط آن سه، طرح می‌کند.