(تدبیری برای تحقق تدابیر) ضرورت‌ها و الزامات سامان نوین حکمرانی کشور

تجربه بالغ بر 70 ساله کشور در زمینه برنامه‎ریزی، شاهد تدوین برنامه‎های سالانه (بودجه‎های سنواتی) و چندساله (برنامه‎های عمرانی 7 ساله و برنامه‏های توسعه 5 ساله) بوده است که بنا بر گزارش‌های منتشره مراجع ذی‌ربط، بخش قابل توجهی از احکام مندرج در آنها محقق نشده است. اکنون که پس از تجربه سند چشم‏انداز و سیاست‌های کلی نظام مقرر است با تدوین و ابلاغ سند الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت نسبت به افق‏گشایی و آینده‏نگاری بلندمدت برای کشور اقدام شود. لازم است نسبت به آسیب‌شناسی و کالبدشکافی دلایل و اسباب عدم تحقق برنامه‏های کوتاه‏مدت و میان‏مدت موصوف اقدام شود و سامان نوین حکمرانی کشور تدبیری برای تحقق تدابیر مندرج در سند مزبور تمهید و تدارک شود. در این مقاله ابتدا ضمن ترسیم رابطه اسناد بالادستی نظیر سند الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت با سایر قوانین و مقررات و نیز تشریح وضعیت نظامات اربعه حکمرانی یعنی نظامات تصمیم‎سازی ، تصمیم‎گیری ، اجرایی و نظارتی کشور، روش‌های به کار گرفته شده برای رصد میزان تحقق اسناد و برنامه‎های فوق‎التوصیف مورد تجزیه و تحلیل و کالبدشکافی قرار گرفته و در نهایت پیمایشگری برنامه‎ای (ذی‌حسابی برنامه‌ای) به عنوان راهکار پیشنهادی برای حصول اطمینان از حسن جریان امور در مسیر تحقق سند الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت ارائه می‎شود.