بررسی الگوی مدیریت سیاسی زنان در ایران بر پایه اسناد بالادستی (الگوی پایه اسلامی- ایرانی پیشرفت)

یکی از مهم‌ترین مولفه‌های پیشرفت در جوامع مختلف، استفاده از ظرفیت‌های مغفولی است که پیش از این مورد توجه قرار نگرفت و یا شرایط بهره‌مندی از آن فراهم نیامد. طی 4 دهه پس از پیروزی انقلاب اسلامی، علی‌رغم ایجاد زمینه مناسب برای تحصیل دختران ایرانی بالاخص در آموزش‌های تکمیلی، اما در زمان بهره‌وری از توانمندی آنها، فرصت‌ها و موقعیت‌های اندکی در اختیارشان قرار گرفت. در مورد استفاده از توانمندی زنان ایرانی در پست‌های مدیریتی بالاخص کشورداری و سیاست این رقم بسیار ناچیز و کم است. با توجه به تاکید اسناد بالادستی در استفاده از توانمندی زنان در پیشرفت جامعه ایرانی به ‌ویژه در متن الگوی پایه اسلامی ایرانی پیشرفت که در بند 41 تاکید بر ارتقای جایگاه اجتماعی و فرصت‌های عادلانه آنان شده است نیاز است این مهم مورد بررسی قرار گیرد. مطالعه الگوی مدیریت سیاسی زنان که پیش از این توسط نویسندگان مقاله در طرح تحقیقاتی پسادکتری دانشگاه تهران انجام گرفته، داده‌های مناسبی برای شناسایی محدودیت‌ها، موانع، فرصت‌ها و امکانات زنان در مدیریت کلان کشوری ارائه می‌دهد تا بتوان از طریق آن به ارزیابی جایگاه اجتماعی و سیاسی زنان و ارتقای فرصت‌های عادلانه پرداخت. هدف از این پژوهش ارزیابی چگونگی تقویت سه مدل مدیریت سیاسی زنان با استفاده از مبانی، تدابیر و افق ذکر شده در سند الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت است. داده‌های این پژوهش از طریق روش کیو اخذ شده و در بخش بررسی اسناد بالادستی از روش تحلیلی- توصیفی استفاده شده است.