فرصت‌ها و تهدیدهای اقلیمی و زیست‌محیطی پیشرفت دریاپایه (سواحل جنوب)

اقتصاد دریامحور یا آن اقتصاد آبی blue economy”‌از محورهای مهم پیشرفت دریاپایه محسوب می‌شود. بانک جهانی، اقتصاد آبی را «استفاده پایدار از منابع اقیانوسی برای رشد اقتصادی، بهبود معیشت و مشاغل با حفظ سلامت اکوسیستم اقیانوسی» در نظر می‌گیرد و کمیسیون اروپا آن را به عنوان کلیه فعالیت‌های اقتصادی مربوط به اقیانوس‌ها، دریاها و سواحل تعریف می‌کند. جمهوری اسلامی ایران با برخورداری از 190 هزار کیلومترمربع گستره دریایی، حدود 5800 کیلومتر نوار ساحلی (حدود 40 درصد از مرزهای کشور)، کشوری دریایی محسوب می‌شود و از دو سوی شمال و جنوب به دریا دسترسی دارد. این موقعیت سرزمینی و به ‌ویژه در چهار استان جنوبی با 4900 کیلومتر طول خط ساحلی و 129 هزار و 62 روستا و 190 شهر و سه استان شمالی با 890 کیلومتر خط ساحلی و 6574 روستا و آبادی و 139 شهر، فرصت‌های زیادی در حوزه‌های گردشگری، تجاری، سکونتی، صنایع و شیلات می‌تواند ایجاد کند. اقلیم گرم و کم باران سبب شده است نوار ساحلی جنوب کشور کمتر مورد توجه قرار گیرد. در این مقاله تلاش شده است به فرصت‌ها و تهدیدهای اقلیمی پیشرفت دریاپایه با محوریت سواحل جنوبی کشور پرداخته شود. در این راستا فرصت‌ها و تهدیدها در بخش‌های:- اقلیم و آب- اقلیم و نگهداری محصولات و کالاها- اقلیم - شدت بارش و زیرساخت‌ها- اقلیم و آبزی‌پروری- دریا و انرژی‌های تجدیدپذیرمورد توجه و تحلیل قرار می‌گیرد.