نقش حکمرانی خوب در سیاست‌گذاری و توسعه‌ی اقتصادی در ایران

نظریه‌ی حاکمیت خوب محصول مشارکت سه نهاد دولت، بخش خصوصی و جامعه‌ مدنی است که باعث ایجاد جایگاه مستحکم نظام سیاسی در میان شهروندان ‌می‌شود. بر اساس نظریه‌ی نهادگرایی، ضعف نهادها یکی ‌از دلایل توسعه‌نیافتگی در کشورها است. حکمرانی ‌خوب به ‌عنوان فرصتی برای افزایش رشد اقتصادی، امنیت اقتصادی و بهبود فضای ‌کسب‌ و کار می‌‌تواند نقش بسزایی در رسیدن ‌به اهداف توسعه‌ی پایدار ایفا کند. نحوه‌ی عملکرد دولت‌ها تاثیر مستقیمی بر سطح رشد، توسعه و شاخص‌های اصلی پیشرفت جوامع دارد‌ و‌ آن‌گونه که‌ تجربه کشورهای توسعه‌یافته نشان می‌دهد اگر سه نهاد فوق به ‌وظایف ‌ذاتی خود یعنی اقدام در چارچوب سیاسی مشخص و تولید ثروت و بسیج ‌عمومی برای مشارکت در ابعاد مختلف ‌بپردازند، شکوفایی ‌اقتصادی رخ خواهد داد. این ‌‌‌رویکرد در سیاست‌گذاری مسائل ‌داخلی غیرمتمرکز کشور چندان به کار گرفته نشده است. این ‌‌پژوهش، به دنبال بررسی نقش حکمرانی خوب بر نحوه‌ی سیاست‌گذاری و همچنین تاثیر آن بر رشد اقتصادی ایران می‌باشد. روش جمع‌آوری در این ‌پژوهش استفاده ‌از منابع کتابخانه‌ای و‌ اسنادی است. این‌ نوشتار سازوکار ارتباط و اثرگذاری حکمرانی‌ خوب در بهبود سیاست‌گذاری و توسعه‌ی اقتصادی را تبیین می‌کند. نتایج حاصل ‌‌از تحقیق نشان‌ می‌دهد که بهبود شاخص‌های حکمرانی‌ خوب، مبارزه‌ با فساد و شفافیت دارای تاثیرگذاری‌ مثبت ‌در فرایند سیاست‌گذاری‌ و توسعه‌ی ‌اقتصادی ‌است. این ‌مقاله، حکمرانی ‌خوب را به‌ عنوان متغیر مستقل و سیاست‌گذاری و توسعه‌ی‌ اقتصادی ‌را به ‌عنوان متغیر وابسته تحقیق در نظر گرفته است.