جایگاه هنرهای نمایشی در موزه ها در راستای ارائه آثار و آموزش مخاطب

آموزش یکی از اصلی ترین اهداف راه اندازی و شکل گیری موزه ها محسوب می شود و قلب آموزش انگیزش و یادگیری است چرا که امروزه موزه ها وظیفه عمومی کردن دانش را بر عهده دارند. اما گاه موزه ها به دلیل در بر داشتن اطلاعات و اشیاء قدیمی این امکان را به بازدید کننده نمی دهد تا با محیط ارتباط بیشتری برقرار کند. از این رو ممکن است راهنمایی و بازدید سنتی با وجود پتانسیل ها و فناوری برای بازدید کننده خوشایند نباشد. پر واضح است که فاکتورهای بهینه سازی و ارتقاء کیفیت برقراری ارتباط مخاطبان با آثار موزه، تنها به طراحی و آرایش گالری ها ختم نشده و تسلط بر نحوه نمایش و فنون آن امری ضروری است. در این پژوهش تلاش شده پس از مرور مباحث نظری، ورود،فعالیت و تاثیر هنرهای نمایشی و تئاتر را به عنوان عنصر مهم جهت ارتقاء کیفیت معرفی آثار موزه ای مورد بررسی قرار داد. این تحقیق کاربرد هنر نمایشی در موزه ها و تاثیر آن در روند یادگیری بازدید کننده را بررسی می کند. نتایج نشان داده که اجرای نمایش های زنده در موزه ها می تواند به عنوان ابزاری برای ارتباط افراد یا گروه های مختلف به کار رود.این نمایش ها به دو صورت ساده و پیچیده ارائه شده هویت فرهنگی جامعه ، آموزش ، روابط عمومی و درآمدزایی را در موزه ها تقویت می کنند. فرایند یادگیری در موزه ها می تواند توسط هنرهای نمایشی و درصورتی که به طور خاص برای فضا و محتوای موزه طراحی شده باشد؛ توانمند خواهد شد.طراحی و اجرای هنرهای نمایشی با محوریت آثار موزه ای در مکان مناسب و با در نظر گرفتن مفهوم پایداری به معنای دوام و ماندگاری و تشویق و جذب شهروندان به حضور در موزه ها می تواند تضمین کننده ارتقاء همبستگی اجتماعی شهروندان و همچنین احیای فرهنگ شود.در گام بعدی می توان مردم را به موزه ها فرخواند و در جهت افزایش انگیزش برای یادگیری فعال اقدام کرد، چرا که موزه ها می توانند فاصله بین گذشته و حال را کم کنند و راهی به آینده را برای ما تداعی کنند. روش تحقیق در پژوهش حاضر از نوع کیفی و کتابخانه ای بوده و یافته های شماری از تازه ترین پژوهشهای این حوزه درکتابها و نشریات معتبر داخلی و خارجی توسط محقق گردآوری و پس از ترجمه و تنظیم به صورت مقاله حاضر درآمده است.