کارکردهای تئاتر در مسیر توسعه و ارتقاء شهروندی از منظر نظریه آگوستو بوال

آگوستو بوال کارگردان تئاتر و نظریه پرداز تئاتری- اجتماعی برزیلی، از دهه ی شصت میلادی با الهام از تکنیک های تئاتری برشت و دستاوردهای آموزشی مردمی پائولو فریره مجموعه تکنیک های خود را که تئاتر ستمدیدگان نام داشت به وجود آورد او اعتقاد داشت در این شیوه، تئاتر وسیله ی توانمندسازی می شود و مرز میان تماشاگر و بازیگر فرو می ریزد. تماشاگران با قرارگرفتن در جایگاه نقش اصلی به تماشا-بازیگر تبدیل می شوند وبه مشارکت کنندگانی فعال در اجرا تبدیل می گردند. بوال با استفاده از تکنیک های تئاتر خود تئاتر را به فرصتی تبدیل کرد تا مردم به واسطه ی آن برای تغییر و بهبود شرایط نامطلوب زندگی اجتماعی راهکارهای سازنده بیابند. تماشاگران می توانند در اجرای نمایش مداخله کنند و راهکارهای عملی مختلفی را به بازیگران پیشنهاد دهند یا خود روی صحنه آمده و بازی کنند و شرایط اجتماعی خود را تغییر دهند. این پژوهش درصدد است تا نشان دهد ایده ی تماشا-بازیگر در تئاتر ستمدیدگان می تواند در راستای گسترش فرهنگ شهروندی و بهبود کاستی ها و آموزش و توانمندسازی شهروندان در امور مختلف اجتماعی، موثر واقع شود. در نهایت از نتایج این پژوهش می توان دریافت که رهایی تماشاگر و بازیگر و استفاده از این تکنیک و آموزش های شهروندی می تواند راهکاری در جهت ارتقا سطح فرهنگ شهروندی در جامعه ی شهری باشد.