ارزیابی مستثنی شدن بافندگان مجتمع‌های بزرگ و متمرکز قالی‌بافی از شمول قانون کار

کارگران کارگاه‌های قالی‌بافی از جمله گروهی از کارگران هستند که نیاز به حمایت‌های جدی قانون کار و حقوق کار دارند. به همین دلیل بیش از یک‌صد سال قبل نخستین مقررات کار در خصوص این کارگاه‌ها وضع شد. قانون‌گذار در سال 69 در تصویب قانون کار کارگران شاغل در کارگاه‌های قالی‌بافی را از شمول قانون کار خارج ندانست اما متعاقب آن در سال 1380 در ماده 4 قانون حمایت از تاسیس و اداره مجتمع‌های بزرگ و متمرکز قالی‌بافی، افراد شاغل در مجتمع‌های یادشده کارگر محسوب نشده و بنابراین از شمول قانون کار و به تبع آن از حمایت‌های قانونی مربوط به کارگران خارج شدند. نظر به این‌که مستثنی شدن کارگران از قانون کار با پیمانکار تلقی کردن آن‌ها صورت گرفته است، هدف این مقاله این بوده که براساس موازین حقوق کار و شرایط پیمانکاری این مسئله را نقد و بررسی و ارزیابی کند. روش تحقیق توصیفی و تحلیلی بوده و با استفاده از منابع دست اول در پژوهش‌های حقوقی تحقیق انجام شد. بررسی‌ها نشان می‌دهد بر مبنای معیارهای تمایز و تشخیص پیمانکار، بافندگان شاغل در مجتمع‌های بزرگ بیشتر وضعیتی شبیه به کارگر دارند و ویژگی‌های پیمانکار در خصوص آن‌ها مصداق ندارد. نتیجه این‌که مستثنی نمودن بافندگان مجتمع‌های قالی بافی با انگیزه‌های اقتصادی انجام شده است و با مبانی حقوق کار و موازین حاکم بر پیمانکاری مطابقت ندارد.