پیش بینی اضطراب کرونا بر اساس امید به زندگی و اعتقادات دینی دانش آموزان پسر مقطع متوسطه شهر اصفهان

هدف از پژوهش حاضر پیش بینی اضطراب کرونا بر اساس امید به زندگی و اعتقادات دینی دانش آموزان پسر مقطع متوسطه اصفهان بود. پژوهش حاضر به لحاظ هدف کاربردی، به لحاظ روش توصیفی پیمایشی و از نوع تحقیقات همبستگی بود. جامعة آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان مقطع متوسطه شهرستان اصفهان در سال تحصیلی 1400-1399 بود، که به صورت نمونه‌گیری در دسترس تعداد 200 نفر انتخاب و به پرسشنامه‌های پژوهش شامل، مقیاس اضطراب کرونا علی پور و همکاران (1399)، پرسشنامه امیدبه زندگی اسنایدر (1991) و پرسشنامه جهت گیری دینی آلپورت (1950) پاسخ دادند. به منظور تجزیه و تحلیل اطلاعات به دست آمده از آمار توصیفی و استنباطی نظیر ضریب همبستگی و رگرسیون خطی استفاده شد. یافته های پژوهش حاکی از آن بود که، رابطه اعتقادات دینی و اضطراب کرونا (483/0-=r) و امیدبه زندگی و اضطراب کرونا (431/0-=r) می باشد که دارای رابطه منفی و معنادار است. زیرمقیاس جهت گیری درونی (34/0=b)، جهت گیری بیرونی (21/0=b)، تفکر (20/0=b) و راهبرد (18/0=b) قادر به پیش بینی اضطراب کرونا بوده اند. نتایج رگرسیون نشان داد که حدود 15درصد تغییرات اضطراب کرونا به اعتقادات دینی و امیدبه زندگی مربوط بوده و حدود 85درصد به سایر عوامل خارج از مدل مربوط می شود.