رابطه پر خوری عصبی با اضطراب و افسردگی در نوجوانان

هدف پژوهش حاضر، رابطه پرخوری عصبی با اضطراب و افسردگی در نوجوانان شهر تبریز بود. طرح پژوهش حاضر از نوع همبستگی بود. جامعه آماری، شامل تمامی دانش‌آموزان مقطع دوم متوسطه شهر تبریز در بهار سال تحصیلی 1400-1399 بود که از این جامعه تعداد 151 نوجوان به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه نگرش به تغذیه (eat-26)، پرسشنامه سنجش اضطراب بک (bai) و پرسشنامه افسردگی کودکان (cdi) بود. روش‌های آماری همبستگی پیرسون و رگرسیون به روش ورود برای تجزیه ‌و تحلیل داده‌ها استفاده شد. جهت تجزیه‌ و تحلیل داده‌های جمع‌آوری‌شده از نرم‌افزار (spss-24) استفاده شد. هم‌چنین، سطح معنی‌داری برابر 001/0p< در نظر گرفته شد. نتایج حاصل از تحلیل داده‌ها نشان داد که بین خرده‌مقیاس‌های نگرش به تغذیه (رژیم لاغری، پرخوری و مهار دهانی) با اضطراب و افسردگی در سطح 001/0>p رابطه مثبت و معنی‌داری دارند. وضعیت روانی نامناسب ممکن است خطر اختلالات خوردن و از جمله پرخوری عصبی را در نوجوانان افزایش دهد. این امر موجب ارتقای آگاهی و ایجاد مداخلات مناسب با هدف کاهش اضطراب و افسردگی را افزایش می‌دهد.