آسیب‌های اجتماعی ناشی از کاهش مشارکت مردم در انتخابات

انتخابات در ایران مهم‌ترین ابزار مردم‌سالاری دینی و راهکار گردش نخبگان به شمار می‌آید. با توجه به آنچه که در قانون اساس پیش بینی شده مهم ترین نقطه ای که مردم می‌توانند در اداره امور کشور نقش داشته باشند، انتخابات است. جایگاه و کارکرد انتخابات در یک نظام دموکراتیک البته مصون از خطر نیست و رسوب قدرت و دست به دست شدن آن میان نخبگان کهنه‌کار به تدریج دانشی را پدید آورده است که راه‌های تاثیرگذاری بر آرای مردم اعم از راه‌های متعارف و غیرمتعارف را شناسایی و مورد استفاده قرار می‌دهد. ازاین‌رو در این مقاله به بررسی آسیب‌های اجتماعی ناشی از کاهش مشارکت مردم در انتخابات می‌پردازد. روش انجام پژوهش توصیفی-تحلیلی است. نتایج حاصل از پژوهش نشان می‌دهد که آنچه خطر برای کشور محسوب می‌شود، یکدست سازی انتخابات و کاهش مشارکت مردم در آن است. مشارکت سیاسی از مولفه های با اهمیتی است که نتایج مطلوبی بر کارایی اجتماعی دارد؛ بنابراین آسیب‌های ناشی از عدم مشارکت سیاسی با وجود اقشار اجتماعی مختلف نمود بیشتری دارد. پیامدهای ناشی از کاهش مشارکت مردم متوجه نظام حاکم و مردم بوده و عبارتند از: تضعیف حکومت، کاهش مقبولیت و مشروعیت نظام، افزایش فشار بیگانگان و جوامع بین المللی، ایجاد نا امنی و افزایش اعتراضات مردمی.