سیاست جنایی تقنینی ایران در قبال پیشگیری از بزه دیدگی معلولین

بزه دیده شناسی حمایتی از رهگذر تخصصی کردن سازوکارهای حمایتی خود، بر حمایت از گروههای خاص بزه دیدگان از جمله معلولین بزه دیده تاکید میکند. زیرا معلولین به جهت وضعیت ناتوانی خود از جمله افراد بالقوه آسیبپذیر به شمار میروند و بدین لحاظ آماج مناسبی برای وقوع جرم بوده و در مقایسه با افراد دیگر بیشتر در معرض بزهدیدگی قرار دارند. لذا نیازمند حمایتهای افتراقی ویژه و همچنین پیشگیری و مقابله با بزهدیدگی معلولین میباشد. در این پژوهش کوشیده شده است تا ضمن تبین ضرورت وجودی پیشگیری کیفری از بزهدیدگی معلولین و حمایت کیفری از معلولین بزه دیده، گسترهی آن در پرتو قوانین و مقررات کیفری داخلی و اسناد بین المللی که در بردارنده حقوق کیفری ماهوی و شکلی میباشند، تشریح و براساس رهنمودها و آموزههای جرم شناختی آسیب شناسی گردد. از این رو در ابتدا پس از بیان مفهوم سیاست جنائی تقنینی و پیشگیری از بزه دیدگی معلولین و انواع آن به علت اقتضای موضوع یعنی محدود نمودن آن به معلولین و با ارائه تعریف از فرد معلول به دسته بندی معلولیتها به کمک قانون برخی کشورها و دکترین پرداخته شده است و سپس با بیان علل طرح پیشگیری از بزه دیدگی معلولین و حمایت از معلولین و مطالعه سیر تاریخی دیگاههای موجود نسبت به این دسته از افراد، لزوم حمایت کیفری از معلولین بزه دیده و پیشگیری از بزهدیدگی معلولین نتیجه گیری میشود و سرانجام حمایتهایی که هر چند به صورت متشتت و غیرمنسجم در قوانین و مقررات حقوق موضوعه (ایران و اسناد بین المللی) صورت گرفته است مورد تجزیه و تحلیل قرار میگیرد که در این میان چالشها و ظرفیتهای موجود نیز مداقه نظر خواهد بود.