مولفه های اخلاقی مدیریت، بر اساس معارف علوی در نهج البلاغه

فلسفه وجود و شکل گیری ساز و کار مدیرت در اجتماع، خدمت رسانی سریع تر و منظم تر انسان ها به یکدیگر است. به همین جهت و در راستای این هدف، مدیران در همه جای دنیا، نیازمند به یادگیری اصول انسانی و اخلاقی مدیریت در کنار تخصص خود هستند. در نگاه دینی نیز این مساله به عنوان یک امر بنیادین مطرح است و کارگزاران و کارکنان، باید در تمام مراتب، جایگاه و موقعیت خود را نعمتی بدانند که پسندیده ترین مصداق شکر حضرتش، ادای اخلاق در چنتة مدیریتی است. اما در میان الگوهای اخلاقی متعدد مدیریتی که دین اکمل اسلام از رهاورد سنت و سیرة انسانهای کامل ارائه نموده، شاگردی در مکتب علوی حلاوتی دیگر دارد. خوان بی پایان کرامت علی(ع) برای همگان مجال برداشتن جرعه ای به قدر تشنگی فراهم نموده تا به مصداق جاذبه و دافعة شخصیت اعلایش، مدیریت اخلاق مدیریتی را در عالیترین سطوح به نظاره بنشینند. این مقاله برآن است تا با تبیین مبانی و ویژگیهای مهم رفتار اخلاقی در نظام مدیریت علوی، با تکیه بر نهج البلاغه، الگوی صحیحی از مدیر اخلاق مدار را از منظر معارف علوی ارائه دهد. حق مداری، خودسازی، ساده زیستی، خیرخواهی برای مردم، انسان مداری و توجه به امانت الهی به عنوان مهمترین مولفه های مدیریتی از منظر امام علی (ع) تبیین شده است.