بایسته های کنشگری هنرمندان در بهبود آسیب های اجتماعی

آسیب های اجتماعی واقعیتی آشکار در زندگی انسان است و به مفهوم نقض ارزش های حاکم بر جامعه تعریف می شود. هنر نیز توانایی مبتنی بر حس زیبایی شناختی انسان است که سرانجام به انتقال پیام های مهمی از هنرمند به مخاطب منجر می شود. این پژوهش که با روش توصیفی-تحلیلی و با بهره گیری از منابع دسته اول پژوهشی در پرتو استفاده از رویکرد پژوهش های میان-رشته ای نگاشته شده، دریافته است که یکی از راهبردهای مهم مدیریت آسیب های اجتماعی، استفاده از توانمندی های هنرمندان در این باره است. این پژوهش که با روش توصیفی-تحلیلی نگاشته شده، دریافته است که مهم ترین جلوه های توانمندی هنرمندان در برابر آسیب های اجتماعی، بازتاب عینی آسیب های اجتماعی در تولیدات هنری، نمایش پیامدهای ناگوار آسیب های اجتماعی و نیز بازتاب آسیب های اجتماعی نوپدید است. با این وجود چالش هایی همانند نبود زیرساخت های لازم برای کنشگری هنرمندان و نیز پدید آمدن گسست میان هنرمندان و جامعه در برابر استفاده از توانمندی های هنرمندان در برابر آسیب های اجتماعی وجود دارد. افزایش حساسیت های نهادهای حاکمیت و جامعه مدنی در قبال آسیب های اجتماعی و دستیابی به راهکارهای روزآمد مدیریت آسیب های اجتماعی بخشی از دستاوردهای کنشگری هنرمندان در این باره است.