بررسی دیدگاه های دبیران در خصوص آموزش های پیشگیری از آسیب اجتماعی در مدارس (مطالعه موردی مدارس در مناطق آسیب پذیر شهر شیراز)

در عصر ما این امرمسلم است که رفتار فرد بیشتر نتیجه موقعیت ها و عوامل متعددی است که مهمترین آنان خانواده و مدرسه و اجتماع می باشد. اگر خانواده، مدرسه و اجتماع هر یک وظایف خود را به خوبی انجام دهند، شانس موفقیت کودک در زمان بلوغ و بزرگسالی افزایش خواهد یافت و بالعکس چنانچه این سه عامل از انجام وظایف خود به طریق مناسبی قصور ورزند سازگاری فرد در دوران جوانی و بزرگسالی بسیار دشوار و گاه غیرممکن خواهد شد. این مقاله قصد دارد نقش و ضرورت های برنامه ها و آموزش های مدرسه – محور را در کنترل و پیشگیری از آسیب های اجتماعی در مناطق حاشیه ای و جرم خیز شیراز بررسی و موانع و راهکارهای عمده در این مسیر را نشان دهد. نوع پژوهش کاربردی و روش تحقیق آن توصیفی – پیمایشی بوده و اطلاعات مورد نیاز بر اساس مطالعات کتابخانه ای و پرسشنامه نظر سنجی فراهم شده است. نتایج پژوهش بی تاثیر بودن بودن فعالیت های انجام شده وهمچنین عمده ترین موانع و مشکلات آموزش های پیشگیری مدرسه – محور را نشان میدهد ولزوم و فوریت تدوین برنامه های ویژه در مدارس مناطق در معرض آسیب، احیای پست مشاوره کار آمد در همه را از برنامه های پیشگیری در مدارس این مناطق پیشنهاد می کند.