اثربخشی آموزش گروهی نظریه انتخاب بر سلامت روان و وابستگی بین فردی زنان مراجعه کننده به خانه های سلامت

این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی آموزش گروهی نظریه انتخاب بر سلامت روان و وابستگی بین‌فردی زنان مراجعه‌کننده به خانه های سلامت صورت گرفت. روش این پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری تحقیق شامل کلیه زنان مراجعه کننده به خانه های سلامت شهر تهران در سال 1399 بود. نمونه آماری این پژوهش 40 نفر بود که به صورت نمونه گیری خوشه ای تک مرحله ای انتخاب و سپس در دو گروه آزمایش (20 نفر) و کنترل (20 نفر) قرار داده شدند و گروه آزمایش به مدت 10 جلسه تحت درمان آموزش گروهی نظریه انتخاب قرار گرفتند و گروه کنترل در لیست انتظار ماندند. جمع آوری داده ها بر اساس سلامت روان (گلدبرگ، 1972) و مقیاس وابستگی بین‌فردی (هیرشفیلد و همکاران، 1977) انجام پذیرفت. تجزیه و تحلیل اطلاعات بدست آمده از اجرای پرسشنامه از طریق نرم افزار spss24 در دو بخش توصیفی و استنباطی (کوواریانس) انجام پذیرفت. یافته های پژوهش نشان داد که درمان مبتنی بر نظریه انتخاب باعث افزایش سلامت روان و مولفه های آن در زنان مراجعه‌کننده به خانه های سلامت می‌گردد. همچنین نتایج نشان داد که آموزش گروهی نظریه انتخاب باعث کاهش وابستگی بین فردی زنان مراجعه کننده به خانه های سلامت شده است. بر اساس یافته های این پژوهش می توان گفت که آموزش نظریه انتخاب به عنوان یک رویکرد منحصر به فرد، علاوه بر کارایی در زمینه درمان اختلال‌های شخصیتی، می‌تواند در زمینه درمان سایر اختلال‌های روانی نیز سودمند باشد.