بررسی عامل کارپذیری بر توسعه اشتغال روستایی (مطالعه موردی روستای فشتکه خمام)

کارپذیری نشان دهنده تعامل بین مشخصه های فردی، شرایط کاری و قابلیت های عملکردی کارکنان و همچنین ارزیابی فرد از موقعیت خود در سازمان می باشد و می تواند به عنوان ابزاری جهت متناسب سازی کارکنان با نیازهای فیزیکی و روانی شغلی مد نظر قرار گیرد. با توجه به اهمیت توسعه مشاغل روستایی به عنوان راهکاری برای کاهش نرخ بیکاری و ایجاد فرصتهای برابر شغلی و کاهش شکاف درآمدی بین مناطق شهری و روستایی، در این مطالعه به دنبال پاسخگویی به این سوال هستیم که نقاط قوت و ضعف زنجیره حصیربافی روستای فشتکه خمام (به عنوان یک نمونه موفق از مشاغل روستایی) از منظر کارپذیری چیست و این عامل تا چه اندازه بر توانمند سازی روستانشینان در توسعه اشتغال تاثیر گذاراست. در این مطالعه به این منظور پرسشنامه محقق ساخته با توجه به مولفه های کارپذیری (wai) در بین 38 نفر از شاغلین زنجیره حصیر بافی روستای فشتکه توزیع و اطلاعات گردآوری شده، توسط نرم افزار spss با آزمون کلموگروف-اسمیرنوف مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت که با توجه به نتایج بدست آمده می توان نتیجه گرفت که عامل کار پذیری بر موفقیت تاثیر مثبت دارد.