اثربخشی رویکرد تحلیل رفتار متقابل بر رضایت از زندگی مادران دانش آموزان پسر مقاطع ابتدایی منطقه 1 شهرتهران

این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی رویکرد تحلیل رفتار متقابل بر رضایت از زندگی مادران دانش آموزان پسر مقاطع ابتدایی منطقه 1 شهر تهران انجام گرفت. جامعه آماری مورد مطالعه کلیه ی مادران دانش آموزان پسر مقطع اول ابتدایی در سال 97-1396 بود، طرح پژوهش از نوع نیمه آزمایشی همراه با پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل و انتخاب نمونه به روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای و گمارش تصادفی ساده انجام گرفت و حجم نمونه به منظور آموزش رویکرد تحلیل رفتار متقابل تعداد 30 نفر انتخاب شدند که 15 نفر در گروه آزمایش و 15 نفر در گروه کنترل قرار گرفتند. روش جمع‏آوری اطلاعات با استفاده از، پرسشنامه رضایت از زندگی دینر و همکاران (1985) و نیز آموزش رویکرد تحلیل رفتار متقابل در طی 8 جلسه به مدت 90 دقیقه در هفته بر روی نمونه مورد نظر اجرا شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از آزمون آماری (تحلیل کوواریانس چند متغیری) صورت گرفت. یافته های بدست آمده نشان داد: آموزش رویکرد تحلیل رفتار متقابل تاثیر مثبت بر رضایت از زندگی درگروه آزمایش در پس آزمون داشت و همچنین باعث افزایش رضایت از زندگی گروه آزمایش در پس آزمون شد. همچنین نتایج حاکی از آن بود که رویکرد تحلیل رفتار متقابل موجب افزایش رضایت از زندگی مادران دانش آموزان پسر پایه اول مقطع دبستان می گردد.