رابطه خودشکوفایی و بخشودگی با تمایز یافتگی خود در زوجین

پژوهش حاضر با هدف رابطه خودشکوفایی و بخشودگی با تمایزیافتگی خود در زوجین شهر تهران در سال 1399 صورت گرفت. روش پژوهش بر حسب هدف کاربردی و از نظر گردآوری داده ها توصیفی-همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان متاهل دانشگاه های شهر تهران بودند که از این میان با استفاده از روش نمونه گیری در خوشه ای مرحله ای 357 نفر به عنوان حجم نمونه در نظر گرفته شد. جمع آوری داده ها بر اساس سه پرسشنامه استاندارد خودشکوفایی (جونز و کراندال، 1968)، تمایزیافتگی خود (اسکورن و فریدلندر، 1998) و بخشودگی (رای و همکاران، 2001) انجام گرفت. تجزیه و تحلیل اطلاعات به دست آمده از اجرای پرسشنامه ها از طریق نرم افزار spss-v24 در دو بخش توصیفی و استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون، و رگرسیون چندگانه) انجام پذیرفت. نتایج پژوهش نشان داد که بین خودشکوفایی با تمایزیافتگی خود در زوجین رابطه مثبت معناداری وجود دارد. همچنین بین بخشودگی با تمایزیافتگی خود در زوجین رابطه مثبت معنادار وجود دارد. بنابراین خودشکوفایی و بخشودگی پیش بینی کننده معنی دار تمایزیافتگی خود در زوجین هستند.