بایسته‌های تعلیم‌وتربیت در داستان موسی و خضر (ع

قرآن کتاب رشد و هدایت است که مخاطب آن جمیع بشریت بوده و برای سعادت، تعالی و رشد اخلاقی بشر آموزه‌های فراوانی در سبک‌ها و الگوهای تعلیمی بیان می‌نماید که از جمله آنها حکایت و سرگذشت نامه‌هاست و بخش بسیار بزرگی به قرآن و اختصاص حجم بالایی از آیات این کتاب نورانی به قصص و حکایت‌هاست حکایت‌های قرآنی نقش مهمی در تربیت جامعه و فرد داشته و لذا قرآن فلسفه وجودی آن را تربیت جامعه و باروری اندیشه‌ها و کمال خردورزان می‌داند. این مقاله به دنبال آن است که آیا اصول یاددهی و یادگیری در قصص قرآن در راستای تزکیه اخلاقی نمودهایی دارد؟ این نمودها در سرگذشت موسی (ع) و مرد اندیشمند (خصر) چگونه انعکاس یافته است؟ در این راستا به روش توصیفی تحلیلی این سوال را پی گرفته و دریافتیم که این سرگذشت نمودهای بایسته‌ای را در تعلیم‌وتربیت می‌نماید