تاثیر روش‌های آموزشی پرسش‌وپاسخ، مباحثه‌ای و تلفیقی در تدریس دین و زندگی

موضوع آموزش صحیح کتاب دین و زندگی روزبه‌روز اهمیت بیشتری می‌یابد و بخش قابل‌توجهی از امکانات آموزشی، اعم از انسانی و غیرانسانی را در همه سطوح آموزشی رسمی و غیررسمی، از آن خود می‌کند. یکی از مهم‌ترین دغدغه‌های نظام آموزشی کشور چیستی و چگونگی تولید و عرضة محتوای آموزشی دینی و قرآن و برنامه‌ریزی برای انتقال صحیح محتوای یادشده به دانش‌آموزان است (1396، یعقوبی، حسن؛ محسن نورایی و محمود شارع پور). پژوهش حاضر در پی آن بوده که به تاثیر روش‌های پرسش‌وپاسخ و مباحثه‌ای و تلفیقی در تدریس دین و زندگی بپردازد؛ تا در پرتو آن، نقاط قوت و ضعف این روش‌ها مشخص و از میان آن‌ها، بهترین روش نیز مشخص شود. این پژوهش به روش کتابخانه‌ای، با ابزار فیش و به شیوه توصیفی-تحلیلی به سامان رسیده است. یافته‌های پژوهش نشان داد که باتوجه‌به تاثیرات سه روس مذکور، از بین این سه روش، بهترین روش، روش مباحثه‌ای می‌باشد؛ چرا که این روش به فراگیر کمک می‌کند، مطالب به لایه‌های درونی ذهن دانش‌آموزان نفوذ کند. برجسته‌ترین ویژگی‌های روش مباحثه‌ای عبارت‌اند از: فهم خوب درس، نفوذ درس به لایه‌های درونی ذهن، به‌خاطر سپرده شدن درس، رشد فکری و ذهنی دانش‌آموزان، فعالیت گروهی مناسب، یادگیری عمیق.