ضرورت استفاده از کشاورزی شهری در شهرسازی(نمونه موردی: شهر گرگان)

جهان امروز با مشکلاتی چون افزایش جمعیت شهر نشین، افزایش تقاضا برای غذا و تخریب محیط زیست و مناظر طبیعی روبه رو است که راه حل این مشکلات نیز در خود شهر ها نهفته است. کشاورزیِ شهری به عنوان بخشی از فعالیت های شهری علاوه بر تامین مواد غذایی، کارکرد های مهم دیگری چون ایجاد چشم انداز زیبا، ایجاد سرگرمی و فرصتی برای گذران اوقات فراغت به ویژه برای کودکان و افراد بازنشسته دارد. این پژوهش از نوع توصیفی، تحلیلی و کاربردی است و با تکیه بر تحقیقات پیشین با بهره گیری از روش مطالعه اسنادی و کتابخانه ای انجام شده است. هدف این مقاله تحلیل و تدوین راهکارهای ارتقاء کیفیت محیط اکولوژیک و اجتماعی شهری با استفاده از ظرفیت های بومی و با تاکید بر فضاهای رهاشده و زراعی داخل و پیرامون شهری به منظور تبدیل آنها به فرصت هایی برای کشاورزی شهری و تفریح و سرگرمی و دور شدن از تنش های شهری و بالا رفتن سرزندگی فضاهای شهری عمومی و در نتیجه بالارفتن پایداری شهری و پایداری اجتماعی در شهرها بررسی می شود. نتایج مطالعات حاکی از آن است که بکارگیری کشاورزی شهری باعث بهبود کیفیت محیط زیست و بالا رفتن مشارکت اجتماعی و جذب جمعیت در فضاهای عمومی و بالا رفتن تعامل اجتماعی و سطح سرزندگی محیط و در نهایت ارتقاء پایداری اجتماعی شهری و ایجاد درآمد در این فضاهای کوچک شهری منجر شود. استفاده و طراحی صحیح و بهینه از اراضی زراعی و باغی در سطح شهر، کشاورزی شهری را می تواند به بخشی از ساختار اکولوژیک شهر تبدیل نماید.