مطالعه و بررسی ارتباط مرگ و میر جمعیت شهر تهران با آلودگی هوا طی سال های 1390 تا 1399

زمینه و هدف: آلودگی هوا، یک ریسک فاکتور مهم محیطی برای جهان و سلامت عمومی محسوب میشود، که به عنوان یکی از مضرات توسعه ناپایدار بدون ملاحظات زیست محیطی، علاوه بر تخریب محیط زیست، سبب اثرات بهداشتی کوتاه و بلند مدت زیادی میگردد؛ هدف مطالعه حاضر برآورد تعداد مرگ های منتسب به آلودگی هوای شهر تهران، طی سال های 1390 تا 1399 بوده است.روش کار: این مطالعه از نوع مطالعات مقطعی است و در شهر تهران انجام گرفت. داده های مرگ و میر منتسب به آلودگی هوا طی دوره آماری مورد مطالعه (سال های 1390-1399) از سازمان حفاظت محیط زیست و سازمان بهشت زهرا دریافت گردید. در این مطالعه سن، جنسیت، منطقه محل زندگی، روز، ماه و سال مرگ افرادی که بنا بر تشخیص پزشک بر اثر بیماریهای قلبی و تنفسی از دنیا رفته بودند مورد تحقیق قرار گرفت. برای واکاوی داده های فو ت شدگان ناشی از بیماری های قلبی- عروقی و تنفسی از نرم افزار آماری excel استفاده گردید.یافته ها: نتایج نشان داد که 229287 نفر در دوره زمانی 1390 تا 1399 به دلیل مشکلات ناشی از آلودگی هوا (بیماری های قلبی- عروقی و بیماری های ریوی) جان خود را در شهر تهران از دست داده اند. همچنین ارتباط معناداری بین مرگ و میر ناشی از بیماری های مورد مطالعه با آلودگی هوا وجود دارد. میانگین سنی فوت شدگان 62.17 سال بود. افراد بالای 65 سال حساسیت بیشتری به آلودگی هوا دارند. 61.3٪، از فوت شدگان سنی بیشتر از 65 سال داشتند. 155354 نفر از فوت شدگان مرد، 99772 نفر زن و 6910 نفر نوزاد هستند. بیشترین میزان مرگ و میر مربوط به دی ماه سال 1397 (4017 مورد) و کمترین میزان مربوط به مرداد ماه سال 1391 (1845 مورد) می باشد.نتیجه گیری: به طور کلی بیشترین همبستگی بین آلودگی هوا در ماه های مختلف سال در ارتباط با مرگ و میر مربوط به ماه های سرد سال می باشد. به این صورت که هر چقدر دما کاهش یافته میزان مرگ ومیر افزایش یافته است. میزان آلودگی در کلان شهرهای ایران روز به روز افزایش یافته و شدیدتر میشود، بنابراین نیازمند توجه هرچه بیشتر مسئولین و متخصصین امر جهت کنترل آلودگی هوا میباشد.