بررسی و ارزیابی وضعیت و گرایش مرتع (مطالعه موردی: مرتع اسکمبیلو)

ارزیابی میزان تاج پوشش گیاهی، وضعیت و گرایش مراتع با توجه به نقش مراتع در حفاظت آب و خاک، اهمیت بسزایی دارد. پژوهش حاضر، با هدف تعیین گرایش مرتع با استفاده از سامانه اطلاعات جغرافیایی و روش کلیماکس در مرتع اسکمبیلو انجام شد. بدین منظور، تیپ بندی پوشش گیاهی با پیمایش عرصه های مرتعی، به روش فیزیونومیک - فلورستیک با نمونه برداری از تیپهای گیاهی به روش طبقه بندی تصادفی صورت گرفت. برای تعیین گرایش مرتع از روش کلیماکس استفاده گردید. به منظور افزایش دقت در تفکیک مرز نهایی تیپ های گیاهی، از نقشه واحد شکل زمین و ترکیب آن با نقشه شاخص پوشش گیاهی در محیط gis استفاده شد و مرز تیپهای مرتعی اصلاح گردید، سپس با استفاده از شاخص پوشش گیاهی و عملیات صحرایی، مرتع از نظر درصد تراکم تاج پوشش گیاهی طبقه بندی گردید. طبقه بندی گرایش مراتع در ایران براساس تئوری کلیماکس انجام می گیرد که در آن وضعیت مرتع برحسب انحراف از کلیماکس سنجیده می شود. در این تحقیق به بررسی گرایش مرتع در مرتع اسکمبیلو پرداخته شد. براساس مطالعات صورت گرفته اقلیم منطقه خشک و فراخشک، متوسط بارندگی منطقه 8/65 میلیمتر، متوسط دما 6/18 درجه سانتیگراد است. بافت خاکشنی لومی و ec خاک کمتر از 1 و 5/7ph= است. با توجه به ارزیابی های انجام شده مرتع دارای تیپ گیاهی شامل: درمنه دشتی، درمنه دشتی-اسکنبیل، درمنه دشتی- رندوک، درمنه دشتی- قیچ، رمس، اشنان-شپشو، تاغ-رمس و تاغزار می باشد. گرایش مرتع نشان دهنده روند تغییرات وضعیت مرتع به سمت کلیماکس یا قهقرا می باشد.