بررسی غلظت فلزات سنگین در آب ورودی و خروجی دستگاه‌های دیالیز و مقایسه آن با استانداردهای aami و eph‏(مطالعه موردی: بیمارستان شهید بهشتی قروه)

همودیالیز روشی درمانی برای بیماران مبتلابه نارسایی مزمن کلیه و مرحله انتهایی بیماران کلیوی است که جهت تصحیح عدم تعادل آب و الکترولیت‌ها و مواد شیمیایی خون استفاده می‌شود. وجود هر نوع آلودگی اولیه و ثانویه در آب مصرفی همودیالیز برای بیماران به دلیل تماس مستقیم آن با خون بیماران بسیار خطرآفرین می‌باشد. لذا این مطالعه جهت بررسی غلظت فلزات سنگین (سرب، کادمیوم، روی، کروم و مس) در آب ورودی به دستگاه‌های دیالیز بیمارستان شهید بهشتی قروه در سال 98-1397 انجام گرفت. این مطالعه توصیفی_ تحلیلی به‌صورت مقطعی درمجموع روی تعداد 24 نمونه از آب خام ورودی به سیستم اسمز معکوس و 24 نمونه از آب ورودی به دستگاه‌های دیالیز بیمارستان‌ شهید بهشتی قروه، صورت گرفت. نمونه‌های برداشت‌شده ازنظر غلظت فلزات سرب، کادمیوم، روی، کروم و مس با استفاده از دستگاه icp-oes-730 بر اساس آخرین روش‌های ارائه‌شده در کتاب روش‌های استاندارد آزمایشات آب و فاضلاب موردسنجش قرار گرفت. درنهایت میانگین نتایج نمونه‌های ورودی با استانداردهای aami و eph مقایسه و با استفاده از نرم‌افزار spss22 مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفت. میانگین غلظت سرب، کادمیوم، روی، کروم و مس، در آب ورودی به دستگاه‌های دیالیز به ترتیب برابر با ppb 26/1، 67/0، 04/0، 006/0، 125/0 و میانگین ph برابر با 7 و میانگین هدایت الکتریکی 83/49 میکرو زیمنس بر سانتی‌متر به دست آمد که این مقادیر فراتر از حد استانداردهای aami و eph نبوده است (05/0 p