بررسی آلودگی صوتی در یکی از بیمارستان‌های تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی کردستان

آلودگی صوتی از مهم‌ترین مشکلات زیست‌محیطی در شهرهاست که در ابعاد مختلف، سلامتی انسان را به مخاطره می‌اندازد. توجه به آرامش و آسایش بیماران در زمان اقامت و بستری در بیمارستان با توجه به وضعیت ناخوشایند آنان، حائز اهمیت می‌باشد. آلودگی صوتی بالاتر از حد مجاز، بیماری افراد را تشدید می‌کند. همچنین سروصدا در بخش‌های مختلف بیمارستان به‌عنوان شایع‌ترین منبع استرس‌زای محیطی، اثرات روان‌شناختی و فیزیولوژیکی مخرّبی بر بیماران دارد. بنابراین این تحقیق با هدف بررسی میزان آلودگی صوتی در بخش‌های مختلف یکی از بیمارستان‌های تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی کردستان صورت گرفت. این مطالعه از نوع توصیفی_تحلیلی و به‌صورت مقطعی بود که میزان تراز معادل صوت15 دقیقه‌ای به همراه حداقل و حداکثر تراز صدا در سال 1398 در بخش‌های مختلف بیمارستان و محوطه اطراف آن در سه نوبت صبح، بعدازظهر و شب با استفاده از دستگاه صداسنج مدل tes-1351b انجام و با استاندارد سازمان جهانی بهداشت مقایسه شد. همچنین داده‌ها توسط نرم‌افزار spss22 و با استفاده از آزمون‌های آماری مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفت. حداکثر میانگین تراز معادل صدای اندازه‌گیری شده در نوبت صبح روزهای عادی و تعطیل به ترتیب مربوط به بخش اورژانس با 85/67 و محوطه بیمارستان با 48/62 دسی‌بل گزارش شد. این مقدار در نوبت بعدازظهر روزهای عادی مربوط به بخش کلینیک تخصصی بیمارستان 34/69 دسی‌بل و در روزهای تعطیل به میزان 46/72 دسی‌بل و در محوطه بیمارستان اندازه‌گیری شده و میزان leq در نوبت شب برای روزهای عادی و تعطیل نیز به ترتیب مربوط به بخش اورژانس با 59/59 دسی‌بل و نیز محوطه بیمارستان با 64/78 دسی‌بل بود. همچنین نتایج مطالعه نشان داد اختلاف معناداری بین مقادیر اندازه‌گیری تراز فشار صوت در روزهای عادی و تعطیل و زمان‌های اندازه‌گیری (صبح، عصر و شب) و بخش‌های تشخیصی، اداری و درمانی وجود داشت (05/0p