بررسی فرزندآوری و تربیت فرزند توسط زنان در تمدن اسلام

تشکیل خانواده و فرزندآوری، یکی از جنبه ‌های مهم زندگی افراد به شمار می‌ آید و به باور برخی از جامعه ‌شناسان خانواده، فرزندآوری و فرزندداری در ایران و جهان آن ‌قدر مهم است که قرن‌ های طولانی، زنان با هویّتِ فرزندداری در کنار خانه ‌داری و شوهرداری، تعریف می ‌شدند. زن خوب غذای بهتر می ‌پخت، از همسر بهتر پذیرایی می ‌کرد و بسیار فرزند می ‌آورد.تربیت دینی به مفهوم فراگیر آن که به معنای آموزش و پرورش دینی است؛ می‌تواند کلیدی‌ترین نقش را در توسعه معنوی و کمال یک جامعه دینی ایفا نماید. هرگونه کاستی یا کوتاهی در این امر، موجب بروز اختلالات و نابهنجاری‌‌های جبران ناپذیری در پرورش نسل نوین هر جامعه می‌شود. از این‌رو، برای اصلاح جامعه و پیشگیری از انحرافات اجتماعی، لازم است، فرایند تربیت در اندیشه دینی، شناسایی شود. از آن‌جا که آغاز این امر در خانواده به خصوص مادراست، این گفتار فرآیند آموزش و پرورش دینی را از خانواده آغاز و در گستره‌های فراتر دنبال می‌کند. بهینه سازی تربیت دینی فرزندان و پیشگیری از آسیب ها و انحرافات تربیتی و سازوکارهای تربیتی اسلام جهت درک بیشتر لذت دینی دغدغة ذهن و دل همة پدران، مادران و مربیان دلسوز جامعه است. که در این مقاله با روشی توصیفی تحلیلی به بررسی فرزندآوری و تربیت فرزند به ویزه توسط مادر پراخته خواهد شد.