بررسی تطبیقی ماهیت نفقه اقارب در حقوق ایران در رویکرد سوم و انگلستان

قوانین فقهی اسلام قرن‌هاست که زوج را ملزم به تامین نیازهای فرزندان با رعایت اصول اخلاقی می‌نماید.همچنین در حقوق ایران وقتی که نکاح به نحو صحت واقع شد حقوق و تکالیف زوجین نسبت به یکدیگر و نسبت به فرزندان و اقارب اغاز می شود که از جمله ی تکالیف مرد پرداخت نفقه به اقارب است،که قرابت معمولا بر سه گونه است: ' نسبی' که بر اثر خون یعنی تولد یکی از دیگری ویا دونفر ازیک نفر به وجود می آید؛'رضاعی'که به سبب شیر خوردن ایجاد می شود و'سببی'که در اثر نکاح بین هریک از زوجین با خویشاوندان دیگری حاصل می شود.در اینجا دونوع اخیر به بحث ما به عنوان نفقه خویشاوندان ونزدیکان ، ارتباطی نخواهد داشت .زیرا طبق ماده 1196 قانون مدنی:در روابط بین اقارب نسبی در خط عمودی اعم از صعودی یا نزولی ملزم به انفاق یکدیگرند.در بحث راجع به مفهوم نفقه نزدیکان وموارد آن، ماده 1204 همین قانون تصریح می کند:نفقه اقارب عبارت است ازمسکن والبسه وغذا واثاث البیت به قدر حاجت با درنظر گرفتن درجه استطاعت منفق. قطع نظر از اینکه چه کسی نفقه گیرنده وچه کسی ملزم به انفاق می باشد؟(ودرمواد1197لغایت 1206 قانون مدنی در این خصوص بحث شده است.)در حقوق کامن لا ، از اقارب ، تنها فرزند مستحق دریافت نفقه از والدین خود می باشد . قوانینی نیز در رابطه با شرایط انفاق به کودک و نهاد هایی که در جهت انفاق کودک در این زمینه فعالیت دارند به تصویب رسیده است مثل : وصول و اجرای دیگر انواع نفقه و قانون حمایت از کودکان مصوب 1995.