زن در نهج البلاغه

این پژوهش به تحلیل جایگاه و حقوق زن در نهج البلاغه پرداخته است . یکی از منابعی که از دیرباز در مباحث انتقادی درباره « جایگاه و منزلت زن در نگرش دینی » مورد استفاده قرار گرفته ، کلام امیرالمومنین ( علیه السلام ) در نهج البلاغه است . برخی با تمسک به ظاهر کلام حضرت ، کمال پذیری زن و وجود ارزش های والای انسانی او را انکار کرده و وی را موجودی دون و بی پایه انگاشته اند ، و دستهای دیگر با تاکید بر منزلت و کرامت والای زن ، کلام حضرت را منافی با منزلت و جایگاه حقیقی اش پنداشته اند . این بررسی در سیره حضرت ثابت می کند که ایشان علی رغم سنت جاهلیت ، به شخصیت و مقام زن احترام بسیار می گذاشته اند . در بیان کرامت و منزلت زن همین بس که او را مظهر جمال و عطوفت الهی معرفی نموده اند . در کلامی دیگر از زن به عنوان امانت الهی یاد شده است که همچون امانتهای دیگر خداوند ، ارزشمند و قابل احترام می باشد و باید آنچنان که شایسته امانت گذاری است از او محافظت و نگهداری شود . حضرت به احیای حقوق زن از جمله سیاسی ، اقتصادی ، فرهنگی و تربیتی ، اجتماعی ... توجه خاصی مبذول می فرمود . افزون برآن که مردان را به رعایت حقوق زنان توصیه کرده است.