مشارکت اجتماعی زنان؛ با رویکرد الگوی سوم

روند تحول در مسئولیت های اجتماعی زنان در طول تاریخ همواره با حساسیت همراه بوده است. در پی ظهور اسلام، رویه ها و قواعد متحجرانه نسبت به زنان و دختران به شدت منع گردید و قرآن و سنت رویه های حمایت گونه از حقوق و مسئولیت های زنان را ارتقاء بخشیدنددر حکومت اسلامی تاکید بر به رسمیت شناختن تداوم مشارکت زنان همانند مردان در عرصه‌ های مختلف سیاسی و اجتماعی است با بررسی این دیدگاه ها و رویکردها که مبتنی بر قرآن، سنت و تجربة بشری در حوزة اسلامی بود می توان اذعان کرد که حضور زنان در حوزة مسئولیت های اجتماعی نه تنها مورد تقاضای قشر زنان است بلکه اقدامی مثبت و مفید نیز است. به واقع، در اسلام زن و مرد از حقوق مساوی اما متفاوت برخوردارند، نقش مادری و تربیت فرزند از ارزش والایی برخوردار است، درعین حال، حضور زنان در عرصه های مختلف اجتماعی، با رعایت موازین شرعی و اخلاقی و تناسب شغل مطلوب و احیاناً واجب است . اما در میان این همانندی زنان آدابی عمده را باید مد نظر قرار دهند که با رعایت انها زمینه ها و اسیب های که دغدغه ایی برای مشارکت زنان است میتواند برطرف شود این تداب که عبارتند از پوشش مناسب، حدود پوشش پرهیز از لباس شهرت، پرهیز از تبرج و خودآرایی، عفت در گفتار و همچنین باید زنان جامعه اسلامی در نظر داشته باشند که خانواده رکن اساسی اجتماع با عنایت به این اصول، زنان جامعة اسلامی با برخورداری از خودآگاهی اجتماعی، شناخت نقش و مسئولیت خویش و تقویت علاقه مندی خود به جامعه و قانون پذیری می توانند ضمن زدودن باورهای منفی و غلط نسبت به زنان، با بهره گیری از تعالیم و باورهای دینی، مشارکت اجتماعی فعال داشته و سهمی اساسی در توسعة همه جانبة جامعه خود داشته باشند. نمونة عملی این تجربه در طول سه دهة حاکمیت نظام جمهوری اسلامی ایران (البته با افراط و تفریط هایی) هویدا شد. اما چارچوب نظری و علمی مقام معظم رهبری(دام ظله) در خصوص نحوة مشارکت اجتماعی زنان یک مسیر متعادل و به دور از افراط و تفریط بوده و هست.