اهمیت و جایگاه تعلیم و تربیت در تمدن اسلام و ایران

تعلیم و تربیت، آموزاندن دانش و پروردن جسم و جان شاگرد و رساندن وی به مرتبه متعالی‌تر است.‌ در دوره اسلامی، آشنایی با سرچشمه‌های معرفت دینی مانند قرآن و سنت محور اصلی تعلیم و تربیت بود. نخستین آیات نازل شده بر پیامبر (ص) ناظر بر خواندن و تعلیم بود. در احادیث نبوی نیز اندرزهای بسیار درباره علم‌اندوزی به چشم می‌خورد، از جمله آنکه «اُطلبوا العِلْم وَلو بِالصین؛ دانش بجویید حتی اگر در چین. از دیدگاه علمای اسلام، هدف از آنچه که اصطلاحاً تربیت اسلامی نامیده می‌شود، آن است که متعلم از گرویدن به رذایل نهی شود و به مبانی و احکام شرع خو بگیرد و خود را به زیور فضایلی که در آموزه‌های دینی بر آن تاکید شده است، بیاراید. این پژوهش کیفی با استفاده از مطالعات اسنادی و کتابخانه ای به بررسی روش های تعلیمی پیامبر و امامان معصوم و نیز مراکز تعلیم و تربیت در تمدن اسلام و ایران نظیر مسجد، زاویه، مکتب و مدرسه می پردازد.

the importance and position of education in the civilization of islam and iran

abstracteducation is teaching knowledge and cultivating the body and soul of the student and bringing him to a higher level. in the islamic period, familiarity with the sources of religious knowledge such as the qur'an and hadith was the main focus of education. the first verses revealed to the prophet (pbuh) were about reading and teaching. there are many advices about learning knowledge in the hadiths of the prophet, such as: seek knowledge even if in china. from the point of view of islamic scholars, the purpose of what is called islamic education is to prevent the learner from believing in vices and to become accustomed to the principles and rules of the shari'a and to adorn himself with the ornaments of virtues that are emphasized in religious teachings. this qualitative research uses documentary and library studies to study the teaching methods of the prophet and the infallible imams as well as education centers in islamic and iranian civilization such as mosque, zaviyeh and school.