مقدمه ای بر کاربرد منطق جدید ‎(ریاضی)‎ در معماری و شهرسازی

اگر بنا بر تقسیم بندی ای که به نوعی همچنان صادق (تقسیم حکمت بر دو بخش حکمت نظری و عملی) است به علم و عمل انسانی توجه کنیم، متوجه می شویم که این حوزه های شناختی و حکمی (چه با تقسیم بندی حکمای قدیم چه با تقسیم بندی فلاسفه علم جدید) به هیچ وجه جدایی از هم ندارند. پیشرفت در این حوزه های علمی و شناختی یا از درون خود آن هاست یا بر اثر پیشرفت در سایر حوزه ها.فلسفه و در دل آن علم منطق، با توجه به مقدمات ذکر شده، تاثیر و تاثر متقابلی با سایر حوزه های حکمی و شناختی بشر دارد که معماری و شهرسازی را نیز شامل می شوند. در این مقاله، پس از طرح مفهوم جهان های ممکن‎``‎ در بستر علم منطق، به تاثیرات ممکن آن بر علم و عمل معماری و شهرسازی پرداخته می شود.