اثر پیش تیمار اسیدهیومیک بر جوانه زنی و صفات رویشی خیار تحت تنش شوری

به منظور ارزیابی اثر پیش تیمار اسیدهیومیک بر جوانه زنی و شاخص های رویشی گیاه خیار (cucumis sativus) در شرایط تنش شوری، آزمایشی در محیط آزمایشگاه و گلخانه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی، بیرجند در سال 1397 اجرا شد. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با 5 سطح تنش شوری (0، 25، 50، 100 و 150 میلی مولار) و 4 سطح اسیدهیومیک (0، 50، 100 و 200 میلی گرم بر لیتر) و در سه تکرار اجرا گردید. بیشترین سطح اسید هیومیک باعث افزایش 19 درصدی طول ریشه چه و 39 درصدی طول ساقه چه نسبت به شاهد در پتری گردید، همچنین بیشترین سطح تیمار اسیدهیومیک (200 میلی‌گرم بر لیتر) در پتری باعث افزایش 20 درصدی وزن تَر ساقه چه شد. وزن تَر ریشه نیز تحت تاثیر اسیدهیومیک افزایش یافت به طوری که بیش-ترین میزان اسیدهیومیک 56 درصد افزایش وزن تَر ریشه چه را در پتری مشاهده شد. شدیدترین تنش شوری (150میلی مولار) باعث کاهش 37 درصدی طول ریشه چه و کاهش 24 درصدی طول ساقه چه (نسبت به شاهد) در گلدان شد. تحت برهمکنش اسید هیومیک و تنش شوری، کمترین طول ساقه‌چه در تعامل صفر میلی‌گرم بر لیتر اسید هیومیک و تنش شوری 150 میلی مولار بدست آمد، درحالیکه بیشترین طول ساقه‌چه مربوط به برهمکنش تنش شوری صفر میلی‌مولار و اسیدهیومیک 100 و 200 میلی‌گرم بر لیتر بود. بر اساس نتایج این تحقیق، استفاده از اسیدهیومیک (200 میلی‌گرم بر لیتر) تحت تنش شوری به عنوان موثرترین تیمار در این آزمایش، می‏تواند نقش موثری بر تمامی صفات رویشی بجز وزن تَر ساقه چه (گلدانی) داشته باشد و رشد گیاهچه را بهبود بخشد.