شیوه‌های تبلیغ برای کودکان از منظر آموزه‌های اسلام و روان‌شناسی شناختی

پژوهش حاضر با هدف بررسی شیوه‌های تبلیغ از منظر آموزه‌های اسلامی و روان‌شناسی رشد، براساس ویژگی‌های کودکان انجام شد. روش پژوهش از نظر هدف، کاربردی و به لحاظ شیوه جمع‌آوری اطلاعات، توصیفی_تحلیلی است. یکی از مهم‌ترین برهه‌های زندگی هر فردی دوران کودکی اوست که به گفته روان‌شناسان با تولد شروع و تاحدود دوازده سالگی ادامه دارد و به سه دوره شیرخوارگی، پیش‌دبستانی و دبستانی تقسیم گردید؛ بنابراین مبادرت به آموزش کودک از طرق مختلف، اسباب رشد و پختگی او را در بزرگسالی فراهم می‌نماید. با در نظر گرفتن مفهوم «تبلیغ» به معنای رساندن پیام به دیگری از طریق برقراری ارتباط به منظور ایجاد دگرگونی در بینش و رفتار فرد که با هدف هدایت دیگران صورت می‌گیرد، و همچنین با توجه به خصوصیات کودک در دوره‌های پیش‌دبستانی و دبستانی، مربی و مبلّغ به فراخور مخاطب خود، باید از شیوه‌های گوناگون تبلیغی بهره جوید و در کنار آموزش توام با بازی، نیاز کودکان را به تشویق فوری تامین ساخته و با ایجاد جوی آرام و آزاد برای آنها در محیط آموزشی و تبلیغی بسترهای رشد فکری، اخلاقی و معنوی آنان را به‌وجود آورد. در نتیجه مربیان و مبلغانی که با کودکان سروکار دارند، جدای از آشنایی با شیوه‌های جدید تبلیغی و مهارت افزایی، آموزه‌های اسلام و روان‌شناسی را در برقراری ارتباط با این مقطع سنی یادگرفته و از آن برای تبلیغ و درنتیجه هدایت آینده‌سازان بهترین بهره را ببرند.