تعامل یا همگرایی: راهبرد مقابله با جامعه پذیری دینی - فرهنگی اقلیت های شیعی در آمریکا

همانطور که از عنوان مقاله هویداست، بحث از جامعه پذیری دینی_فرهنگی یک موضوع جامعه شناسانه است که به جریان شناسی فرآیندی در آمریکا می پردازد که در قبال اقلیت شیعی در طول سال های اقامت آنها انجام پذیرفته است. جهت گیری سیاسی در آمریکا نسبت به شیعیان، در وهله اول، مبتنی بر «انزواسازی» و «طردشدگی» قرار گرفت. بعد از چندی، اما، این سیاست جای خود را به «انحلال و ادغام» مسلمانان، از جمله شیعیان، داد؛ سیاست های اجتماعی که از طریق جامعه پذیری دینی_فرهنگی انجام می پذیرد.پرسش اساسی اینجاست که پادگفتمان تئوری ادغام چیست و چگونه جامعه شیعیان آمریکا می تواند به یک جامعه خودبنیاد تبدیل شود که به صورت خودآگاه در صدد حفظ هویت شیعی خود برآید؟ در این مقاله، نویسنده با بهره گیری از تجربه میدانی در آمریکای شمالی و استفاده از مصاحبة انبوه و مطالعة منابع کتابخانه ای، به واکاوی سرگذشت شیعیان در آمریکا می پردازد. همچنین، راهبردی به نام «همگرایی» را نیز به عنوان دستورالعمل مواجهه با سیاست های اجتماعی دولت آمریکا نسبت شیعیان برمی-شمارد که بر اساس پنج مزیت «متوسط پائین سنّی»، «میزان ازدواج»، «نرخ باروری»، «سطح تحصیلات» و «ارتباطات خانوادگی» کاملا انضمامی و تحقق یافتنی خواهد بود.