فراداستان تاریخ‌نگارانه در رمان «راهنمای مردن با گیاهان دارویی» اثر عطیه عطارزاده

فراداستان تاریخ‌نگارانه یکی از گرایش‌های داستان نویسی پست مدرن است که با به مناقشه کشیدن داستان به عنوان برساخته‌ی زبانی و کلامی، تاریخ و آنچه را که واقعیت‌های تاریخی نامیده می‌شود به سخره می‌گیرد. این گرایش داستان نویسی که در سال‌های اخیر مورد توجه نویسندگان کشورمان نیز واقع شده است، هنوز باعث سردرگمی طیف زیادی از مخاطبان داستان است. در پژوهش حاضر، رمان راهنمای مردن با گیاهان دارویی اثر عطیه عطارزاده، یکی از جدیدترین رمان‌هایی که با این سبک و سیاق نگاشته شده است، مورد بررسی قرار می‌گیرد و تکنیک‌هایی که این اثر را در زمره‌ی آثار فراداستان تاریخ‌نگارانه قرار می‌دهد، مورد توجه واقع می‌شود. نویسنده با تاکید بر آشکارکردن شگردهای داستانی، ماهیت وجود شناسانه‌ای را که مختص داستان‌های پسامدرن است بر اثر حاکم می‌کند و با به کارگیری تکنیک‌هایی نظیر تکثر زاویه‌ی دید، جعل تاریخ، آیرونی، زمان پریشی و بینامتنیت، ماهیت تاریخ را نیز زیر سوال می‌برد. استفاده از راوی نابینا، شگرد متفاوتی در این داستان برای نشان دادن تشکیک و عدم قطعیت است؛ به طوری که برساختگی و تصنعی بودن تکنیک‌های فراداستانی را تا حدودی خنثی می‌کند و به نوعی آن را ناشی از نگرش متفاوت راوی به جهان پیرامون به حساب می‌آورد.