تاثیر فقر و ثروت در بزهکاری و بزه‌دیدگی از دیدگاه سعدی

ادبیات در هر شکل و قالبی که باشد، بیان‌کننده ارزش‌ها و معیارهایی است که زندگی فردی و جمعی بر محور آن‌ها می‌چرخد .سعدی یکی از پایه‌های استوار ادب پارسی است که جلوه‌های نظم و نثر او زیور پیکره شکوهمند فرهنگ کنونی است. آثار او سرشار از پندهای اخلاقی، آداب زندگی و حکمت عملی است. اندیشه‌های جرم‌شناسی ابتدا در آثار ادبا و فلاسفه به وجود آمد و اینان بودند که به پدیده مجرمانه با دیده موشکافانه و متفکرانه نگریستند. مهم‌ترین نقطه تلاقی جرم‌شناسی و ادبیات، در معنا و در محبت به هم نوع، انسان‌دوستی، عشق به انسان و سعادت اوست. هدف نگارنده، شناخت پیوندهای ادبی و اولیّه و نوعی سیر تاریخی این‌گونه اندیشه‌ها و تاثیر این شناخت بر روند کنونی جرم‌شناسی و کارآمد نمودن بیشتر آن است. در این مقاله، حکایت‌های سعدی با تاکید بر گلستان به روش تحلیلی-توصیفی و مطالعه کتابخانه‌ای با رویکرد بزه‌دیده‌شناسی علت‌شناسانه مورد تحلیل و بررسی قرارگرفته است. یکی از عوامل اجتماعی موثر در بزه‌دیدگی، شرایط و موقعیت اقتصادی فرد بزه‌دیده است. پژوهش حاضر، با بررسی این دسته از عوامل بزه‌دیده‌زای اجتماعی، جایگاه یافته‌ها و اندیشه‌های بزه‌دیده‌شناسانه در گلستان سعدی را مشخص می‌نماید. بی‌شک، استفاده از آموزش‌ها و تعلیمات ادبیات در برنامه‌های سیاست جنایی و کیفری کشور، بالاخص در پیشگیری از جرائم، موثر خواهد بود. آنچه ارائه می‌گردد، گزیده‌هایی از این آثار، به‌عنوان بخش‌های مهمی از آن بوده؛ اما نتیجه‌گیری جامع‌تر، تابع بررسی‌های تحلیلی گسترده‌تری از این اثر است.