چکاچک تفنگ و گلوله درشعر نیما یوشیج و عبدالعزیز رنتیسی

رنتیسی از آن شاعرانی است که ستم بر ملّت فلسطین را با جان و دلی آکنده از تعهّد و تدیّن خویش لمس کرده است. سال ها حبس و شکنجه در برابر صهیونیست ها روح بلند این مرد را صیقل داده و اشعار پرشور و انقلابی وی نه تنها فلسطینیان ، بلکه سایر انسان های آزاده جهان را مجذوب خود ساخته است .نیمایوشیج در ایران با سبک نو خویش استبداد وخفقان سنگین عصرخود را با اشعار ساده و عوام فهمش به خوبی بازگو کرده است . دراین مقاله بر آنیم از شیوه ها و آمال رنتیسی و نیما در تداوم مبارزه علیه مستکبران آگاهی یابیم . این تحقیق ،از روش کتابخانه ای و توصیفی بهره گرفته است. هر چند نیما مثل رنتیسی در زندان های مخوف شکنجه و آزاری ندیده است ولی فضای خفقان و ظلم حکومت پهلوی روح و دل ساده و روستایی این شاعر را بسیار آزرده است.هردو شاعر با نمادها و رمزهایی چون، شب ، وطن ، تفنگ ، باغ، ، دریا ، موج،...توده های مستضعف جامعه را به نبرد علیه استبداد داخلی وخارجی کشانده وبرای مبارزه مسلّحانه هم که شده ، تمایل داشتند از تفنگ و گلوله استفاده کنند.در این مقاله از شکل مبارزه و پایداری هر دو شاعر در قبال مستکبران سفّاک آگاهی می یابیم. و تاثیر آموزه های دینی و همّت والای آنان را درسنگر مقاومت به خوبی می بینیم که همچون سدّی پایدار در برابر سلطه دشمن بی رحم ایستاده و به بیداری ملّت مظلومشان از جان و دل مایه گذاشته اند .