زنان میراث دارلالایی هادرادبیات شفاهی ایران

هدف مقاله حاضر مطالعه ی مضامین وکارکردهای لالایی در ادبیات شفاهی ایران است. چراکه باتوجه به مبانی نظری پژوهش که نظریه‌های فمینیستی مد نظر قرار گرفته است. زنان در لالایی‌هایی که برای فرزندان خود می‌سرایند سعی در برجسته کردن مساعل تربیتی وفرزند پروری وآمال وآرزوهای خود برای فرزندانشان در آینده ای روشن متصور میشوند که در مضامین و قالبهای مختلف در حوزه ادبیات شفاهی بیان میکنند. از این رو، مساله پژوهش آن است که، آیا لالایی‌ها راکه زنان میراث دار آن هستند میتوان به عنوان مسعله فمنیستی مورد مطالعه قرار داد یا نه؟ برای این منظور از روش کتابخانه‌ای و فیش‌برداری، دسته‌بندی و تحلیل و تفسیر منابع بهره‌گرفته شده است.یافته‌های پژوهش نشان می دهد که در هر جامعه یا نظام اجتماعی ادبیات شفاهی و فولکلور یا فرهنگ عامه دارای جایگاه و پایگاه و کارکردهای آشکار وپنهان می باشد و در این مقاله یافته ها حاکی از آن است که کارکردهای لالایی‌ها مانند نظم دهی به افکار، تداوم و ثبات بخشی به فرهنگ‌های جامعه مورد توجه قرار گرفتند و به مفاهیمی همچون اقتصاد ،سیاست هم اشاراتی شده است . در نتیجه می‌توان گفت، برخلاف فمینیست‌ها که لالایی‌ها را تنها مبارزه زنان با مردان قلمداد می‌کنند در لالایی‌هایی که زنان ایرانی می‌خوانند تشکیل خانواده، ازدواج، تعامل با همسر و فرزندان، اهمیت داشتن حضور پدر در خانواده که زیر مجموعه‌های اعتقادات دینی هستند، برجستگی دارد.